INHOUD
Eerste woorden 1
Woord van de voorzitter 3
Nationaliteit 4
Medische wereld 6
Jaaroverzicht 2022 8
Podcast: Nieuw-Zeeland 9
Hollywoodcorrespondent 10
Tabakspluk 12
Culturele tenoren 16
Juridisch 18
Historische Vlamingen 19
Consulair 20
Europees recht 23
Column 41

DOSSIER Opgroeien in het buitenland
Brief 24
Onderwijs 26
Dubbele identiteit 29
Erasmusbaby's 32
Pesten 36
Eetstoornissen 38

Lees hier alvast het editoriaal van onze hoofdredacteur Koen Van der Schaeghe

Groei(pijn)en in het buitenland

In dit magazine hebben we geregeld aandacht voor het groeiende inzicht in de invloed van een migratie of een internationale ervaring op ons leven. Zeker voor jongeren blijkt het een intense ervaring. Sommigen hebben geen keuze omdat hun ouders de beslissing voor hen nemen. Anderen kiezen er al op jonge leeftijd doelbewust zelf voor. Hoewel de verschillen groot zijn, zijn er ook wel gelijkenissen. Bij ‘thuiskomst’ volgt niet zelden een harde landing. Waar je ook heen trekt, je rugzak reist met je mee

Het van jongs af opgroeien in het buitenland raakt jongeren in het middenrif. Dit erkennen is ontzettend belangrijk om hen als ouder de juiste bedding te geven. Als expatkoppel kan je jongleren tussen bestemmingen, twee kinderen identiek opvoeden, maar merken dat die allebei anders omgaan met dat internationale: de ene voelt zich thuis als een vis in het water, voor de andere hoeft ‘al dat internationale’ na een poos niet meer.

De leeftijd van 20 tot 25 jaar, wat we de opkomende volwassenheid noemen, is hét tijdsgewricht waarin tijdens een proces van aftasten de identiteit definitief gevormd wordt. Het opgroeien in het buitenland of de mentale ontkoppeling van een land tijdens een uitwisseling kan grote gevolgen hebben. Een Erasmusproject heeft uiteraard een sterk exploratief karakter: studenten leren nieuwe culturen, onderwijsmethoden en horizonten kennen. De draagwijdte strekt ver. Hoe jonger naar het buitenland, hoe groter de impact op je persoonlijkheid; want adolescenten en jongvolwassenen absorberen intenser.

Uitwisselingen, maar evengoed internationaal vrijwilligerswerk: tieners en twintigers krijgen vele kansen aangereikt om ervaring op te doen in het buitenland. Ze doen dat massaal en een aantal kwam de voorbije decennia, behalve met een rugzak vol ervaringen, ook thuis met een lief. Sommigen onder hen huwden. Hoeveel dat er precies zijn, is moeilijk te achterhalen. Wijlen Umberto Eco liet in de The Guardian over Eramusprojecten ooit optekenen: "I call it a sexual revolution: a young Catalan man meets a Flemish girl – they fall in love, they get married and they become European, as do their children.” Wie ben ik om de wereldberoemde schrijver tegen te spreken. De effecten sijpelen door naar volgende generaties.

We springen er haast achteloos mee om, met die (vaak wisselende) buitenlandse ervaringen. Over het opgroeien en de groeipijnen in het buitenland hebben we het in het dossier van deze editie. Op jonge leeftijd is iemands identiteit rekbaarder, wat de impact vergroot. In een andere cultuur ontdekken jongeren nieuwe dingen, die ze zelf internaliseren. Het wordt een stukje van wie ze zijn. Die nieuwe ik kunnen ze vervolgens in het thuisland niet altijd even goed meer uiten. Voor sommigen wordt de Erasmusbestemming een nieuwe thuis, anderen ervaren de Erasmusblues als ze die droom niet kunnen waarmaken. Dat brengt ons bij het vaker aangehaalde 'terugkeerproces', dat heel wat meer blijkt te omvatten dan de jetlag waarvoor sommige buitenstaanders het zien. Dit en veel meer lees je in ons dossier vanaf pagina 24.