INHOUD
Eerste woorden 1
Woord van de voorzitter 3
Ondernemersverhaal 4
Juridisch 7
Lustrum 8
Fiscaliteit 10
Historische Vlamingen 13
Canon van Vlaanderen 14
Moedertaalonderwijs 16
Borneo 18
Topbedrijf 20
Juridisch 22
Verkiezingen 23
Academisch 24
Stadsplanning 26
Verzekeringen 28
DOSSIER Culturele perceptie
Moeder in Zwitserland 30
Hoeden en petten 32
Column Verenigde Staten 35
Leerkracht in China 36
Vrouw in Latijns-Amerika 40
Lees hier alvast het editoriaal van onze hoofdredacteur Koen Van der Schaeghe
Gebruiksaanwijzing
Verstandige mensen wijzen er op dat het beleefd is, en getuigt van goed diplomatiek gedrag, om je aan de waarden van een gastland. When in Rome, do as the Romans do. Zo klinkt dat dan. De woorden getuigen minstens van een praktische levenswijsheid. Maar het devies mag ook met korreltje zout genomen worden. Want of we dit altijd moeten nastreven, is een ander paar mouwen. Mogen of moeten we ook onze eigen grenzen stellen?
Tot spijt van wie het benijdt, vormen onze West-Europese (culturele) waarden en normen niet de wereldwijde standaard. Wie zich wil integreren in een nieuwe cultuur wordt geconfronteerd met het dilemma tussen eigen grenzen stellen en zich volledig inleven. Moet je nu wennen, accepteren of aanpassen? En hoe ver reikt ons aanpassingsvermogen of worden wij gedicteerd door bewuste en onbewuste vooroordelen? Interculturaliteit is sowieso hard werken. In elk land moet je weer aan de voet van de heuvel beginnen. Je kunt wel denken dat je over de jaren heen wat ervaring hebt opgebouwd, maar er zijn miljoenen regels en je mag al blij zijn als je er in je hele leven vijfduizend van onder de knie krijgt.
Oog krijgen voor subtiliteit is erg relativerend, bevrijdend zelfs. En dat gaat verder dan een nuance hier en daar. Ik herinner me een fout die ik ooit maakte in Boedapest in het gezelschap van een lokale docente Nederlands. Ik las de menukaart en zei spontaan hoe goedkoop het eten en de drank wel zijn. Ze antwoordde: "Ja, voor jou wel." Omdat we Nederlands spraken, vergat ik heel even dat ze Hongaarse was. Over culturele perceptie gaat het in het dossier van deze editie. Cultuurverschillen verwacht je eerder ver weg dan dicht bij huis en misschien al helemaal niet Zwitserland. Nochtans trok een jonge Vlaamse moeder grote ogen toen ze er als alleenstaande vrouw voltijds ging werken. Ze ervoer er een bijzondere moederschapsideologie en een doorgedreven deeltijdse arbeidscultuur. Landen vragen om een gebruiksaanwijzing. Veel verder, in Latijns-Amerika, ondervond een jonge Vlaamse aan de lijve hoe de lokale vrouwelijke onderschikking botste met haar eigen waarden. Het brengt ons bij de vraag of wij onze Europese ‘voorbeeldlessen’ wel wereldwijd móeten verkondigen? Of mogen wij als gast een gastheer vooral niet voor het hoofd stoten? Wij versus de andere… onschuldig zijn typeringen niet altijd.
Migratie is een onderwerp dat dagelijks de media haalt, maar het is niet dat soort migratie waarover wij het hebben. Vlaamse migranten hoeven ons land niet om politieke of economische redenen te verlaten, ze vertrekken bewust en vrijwillig. Natuurlijk moeten ook zij een thuisgevoel creëren bij hun tijdelijke en zeker bij een permanente migratie. Het gevoel dat je thuis bent in een land van vreemden is belangrijk voor het slagen van het avontuur, evenzeer het leren loslaten, een knop omdraaien en niet continu achterom kijken. Hoewel verhuizen naar een nieuw land en het ontdekken van nieuwe culturen spannende avonturen zijn, ervaart iedereen ze anders. Een minimum lijkt echter een soort begrip en sympathie voor mensen die niet noodzakelijk jouw beste vrienden hoeven te worden.