De code van de Griekse voordeur

Negen cijfers: meer heb je niet nodig om toegang te krijgen tot de Griekse administratie, (en niet in euro’s). Het getal heeft iets van ons Nationaal Nummer, want het is even persoonlijk en blijvend.

Hier heeft het echter een fiscaal tintje want het heet tax identificatie nummer of A.F.M., uit te spre-ken als ‘a-fie-mie’. Om een bankrekening te openen, een huis, auto of boot te kopen, voor nuts-voorzieningen (elektriciteit, water, telefoon, Internet) en nog veel meer, is een A.F.M. noodzakelijk.

De démarches zijn eenvoudig. De place to be is het plaatselijke belastingkantoor. In Athene is er één speciaal voor expatriates. Vaak heb je niet eens het eerste hoofdstuk van je Assimil nodig, wel moet je een aanvraagformulier invullen en een kopie van je paspoort of identiteitskaart, soms een huwelijksattest, bij zich hebben. De procedure is in ieder geval vereenvoudigd en zou ook digitaal kunnen.

Een boekhouder of advocaat kan dat ook voor jou te doen; je hebt hem of haar sowieso nodig als je later eigendom wil te kopen. Ook kan hij of zij meteen het verschil uitleggen tussen een Griekse ‘belastingverblijver’ of ‘niet-verblijver’. Maar in beide gevallen heb je een A.F.M. nodig. En in beide gevallen moet je jaarlijks, elektronisch en in het Grieks een belastingaangifte doen (zelfs al heb je hier geen inkomen).

Ook hier heeft de digitalisering van de administratie een boost gekregen. Daarbij is echter de sleutel van de Griekse achterdeur belangrijk: de taal.